ปฐมบุรุษ

ปฐมบุรุษ

• น. บุรุษที่ ๑, ตามไวยากรณ์ภาษาบาลี ได้แก่ สรรพนามพวกที่พูดถึง เช่น เขา, ตามไวยากรณ์ภาษาไทย ได้แก่ สรรพนามพวกที่แทนชื่อผู้พูด เช่น ข้า เรา.