ปรมินทร์
- น. ผู้เป็นใหญ่ยิ่ง, พระปรมาภิไธย พระมหากษัตริย์ที่ทรงครองราชสมบัติสืบสันตติวงศ์อันดับที่เป็นเลขคู่จะมีพระปรมาภิไธย \"ปรเมนทร์\" เช่น พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล, อันดับที่เป็นเลขคี่ จะมีพระปรมาภิไธย \"ปรมินทร์\" เช่น พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอด
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร