ปิงปอง

• [n.] table tennis

• [n.] ping-pong, table tennis

• น. ชื่อกีฬาชนิดหนึ่ง ผู้เล่นใช้ไม้แบนตีลูกกลม ๆ ซึ่งทําด้วยเซลลูลอยด์ข้ามตาข่ายที่ขึงอยู่บนโต๊ะสี่เหลี่ยมโต้กันไปมาทํานองเทนนิส เรียกลูกกลม ๆ ซึ่งทําด้วยเซลลูลอยด์ที่ใช้เล่นปิงปองว่า ลูกปิงปอง. (อ. pingpong).

คำเต็มภาษาอังกฤษpingpong

คำเต็มภาษาไทยปิงปอง