ผลการค้นหาคำศัพท์

ผึ่ง

ผึ่ง

น. ชื่อเครื่องมือสำหรับถากไม้ชนิดหนึ่ง รูปคล้าย จอบ. ก. ตาก. ว. ที่กางออก, ที่แผ่ออก.

ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร

ความหมายของ ผึ่ง จากพจนานุกรมเล่มอื่นๆ

น. ชื่อเครื่องมือสําหรับถากไม้ชนิดหนึ่ง รูปคล้ายจอบ.
ก. เอาไว้หรือให้อยู่อย่างเปิดเผย เพื่อให้ได้รับแดด ลม นํ้าค้าง เป็นต้น เช่น ผึ่งแดด ผึ่งลม. ว. ที่กางออก ที่ผายออก เช่น อกผายไหล่ผึ่ง
แสดงท่าทางว่าเป็นคนสําคัญหรือใหญ่โต มักใช้ประกอบคําอื่น เช่น ทําผึ่ง นั่งผึ่ง วางผึ่ง.

กำลังโหลดข้อมูล