พหุลกรรม

พหุลกรรม

• น. กรรมที่ทำเป็นอาจิณ ที่เป็นกรรมดี กรรมชั่วเล็กๆ น้อยๆ ได้ทำเป็นอาจิณ เป็นเวลานาน ก็มีพลังที่จะให้ได้รับผล.