พิกุล
- น. ไม้ใหญ่โต ปลูกเป็นไม้ให้ความร่มเย็น ใบหนาใหญ่เป็นมัน ดอกเล็กๆ เป็นจักๆ สีขาว งามสะอาดตา บานเวลาใกล้รุ่งแล้วตัวกลีบมักจะร่วง กลิ่นหอมแรงทนทานแม้กระทั่งแห้งแล้ว เมื่อดอกแห้งสีจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล เป็นดอกไม้ที่นำเอามาใช้ในการปรุงเครื่องหอมและเข้าเครื่องย
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร