ลหุตา

ลหุตา

• น. ความเป็นธรรมชาติที่เบา, ภิกษุผู้ฉันอาหารพอประมาณ มีการบริหารกายถูกส่วน จะเป็นผู้มีกายลหุตา คือมีกายเป็นธรรมชาติเบา ครั้นทำสมาธิจนปล่อยวางอารมณ์ได้แล้ว ก็จะถึงความ เป็นผู้มีจิตลหุตา คือ มีจิตเป็นธรรมชาติเบา.