สันดาน
- (มค. สนฺตาน = สั่งสม) น. พื้นเพของจิต จิตที่ได้รับการอบรมมาเป็นเวลาช้านานหลายภพ หลายชาติจะมีพื้นฐานโน้มเอียงไปในทางดีก็ได้ เสียก็ได้ ตามแต่ชนิดของการอบรมพื้นฐานของจิต, การสืบเนื่องติดต่ออุปนิสัยที่มีมาแต่กำเนิด
- ชื่อลมอย่างหนึ่ง มีอาการให้จุกเสียดเรื้อรัง
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร