หะยี
- (อร.) น. คำเรียกนักปราชญ์ในศาสนาอิสลาม, เดิมคำนี้ใช้เรียกผู้ทรงวุฒิทางศาสนาของชาวมุสลิมต่อมามีผู้เรียกคนที่เคยไปทำพิธีฮัจญ์ที่นครเมกกะ, ฮัจญ์ หมายความว่า การไปแสวงบุญที่เมืองเมกกะตามกาลเวลาและวิธีการที่กำหนดไว้ หลักสำคัญข้อหนึ่งของศาสนาอิสลามมีว่า ผู้ที่ม
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร