หัว
- ก. ทำเสียงอย่างหนึ่งเมื่อเวลารู้สึกขบขันหรือมีความรื่นเริง, โบราณใช้คู่กับ ไห้ (ร้องไห้), บัดนี้มักใช้ว่า หัวเราะ หรือ หัวร่อ และใช้ว่า หวัว เป็นหวัวเราะ หรือ หวัวร่อ ก็มี. น. ส่วนของร่างกายตั้งแต่คอขึ้นไป
- เหง้าแห่งต้นไม้เช่นผักและมัน
- ส่วนของตัวหนังสือท
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร