อาชาไนย
- (มค. อาชาเนยฺย
- สก. อาชาเนย) น. ม้าที่มีตระกูลดี, ม้าที่ฝึกหัดเลี้ยงดี. ว. กำเนิดดี, พันธุ์หรือตระกูลดี โดยมากมักหมายถึงม้า, ในบาลีหมายถึง ผู้มีความรู้รวดเร็ว มี ๔ จำพวก คือ บุรุษอาชาไนย ได้แก่พระอรหันต์ นอกจากนี้ก็ได้แก่สัตว์ทั้ง ๓ คือ ช้างอาชาไนย ม้าอาช
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร