เบญจวัคคีย์
- (มค. ปญฺจ = ห้า + วคฺคิย = พวก) น. มีพวก ๕ หมายถึงพราหมณ์ ๕ คน ที่ปฏิบัติพระพุทธองค์ แล้วออกบวชได้ฟังปฐมเทศนาและตรัสรู้ก่อนผู้อื่น มีพระอัญญาโกณฑัญญะ พระภัททิยะ พระวัปปะ พระมหานามะ พระอัสสชิ (อรหันต์ ๕ องค์แรกของโลกและเป็นผู้ได้ฟังปฐมเทศนาเป็นพวกแรก).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร