โท
- (มค. ทุ, ทฺวิ) น. ไทยใช้เป็นชื่อไม้วรรณยุกต์ รูปนี้ ( ้ ). ว. สอง, ชั้นที่ ๒. โทโทษ (ฉล.) น. คำใช้ในระเบียบการแต่งโคลง หมายถึงที่บัญญัติให้ใช้คำโท แต่หาคำโดยตรงมาใช้ไม่ได้ จึงเอาคำเอกมาเปลี่ยนเขียนใช้วรรณยุกต์โท เพื่อให้ถูกบังคับของโคลง โดยเสียงยังคงเดิม
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร