โพชฌงค์
- [โพด-ชง] (มค. โพชฺฌงฺค) น. ชื่อพระปริตรที่พระสงฆ์สวดให้คนเจ็บหนักฟัง เรียก สวดโพชฌงค์
- องค์แห่งธรรมเป็นเครื่องตรัสรู้ ผู้ทำความเพียรจะสามารถทำให้จิตของตนบริสุทธิ์ถึงขั้นรู้แจ้งแทงตลอดซึ่งพระนิพพานจะต้องประคองจิตให้ประกอบพร้อมด้วยองค์ ๗ ประการที่เรียกว่า โ
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร