ไตร

ไตร

• [ไตฺร] (สก. ไตฺร) ว. สาม, คำสำหรับนำหน้าสมาสอย่างเดียว เช่น ไตรรัตน์ ไตรทวาร, แม้จะพูดไว้ท้ายคำบ้าง เช่น ผ้าไตร หอไตร ก็เพราะละท้ายสมาสเสีย คือ ผ้าไตรจีวร หอไตรปิฎก (แต่เมื่อจะเรียงเป็นคำท้ายสมาสต้องทำเป็นตรัย เช่น รัตนตรัย ทวารตรัย).

ไตร

ไตร