ไพที

ไพที

• (มค. เวที) น. ที่รอง, แท่น, ม้าสำหรับนั่ง, ขอบชายคา คือ ที่สุดชายคาชั้นบนต่อกับชายคา ชั้นล่าง
• ลวดขอบพระเจดีย์ที่ทำด้วยปูนเป็นบัวคว่ำบัวหงายอยู่ตรงฐานรองยอดต่อจากปาก ระฆัง.

ไพที