กง
- น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ง สะกด ว่า แม่กง หรือ มาตรากง.
- น. วง ส่วนรอบของล้อเกวียนหรือล้อรถม้าเป็นต้น เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ขนมกง บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคํา วง ว่า เป็นวงเป็นกง
- ไร่ล้มลุกที่ถางป่าเป็นหย่อม ๆ ตามเนื้อที่และกั้นเป็นขอบเขตไว้. (กลอน) ก. แวดล้อม เช่น ม้ากันม้ากง. (ไทยสิบสองปันนาและสิบสองจุไทย กง ว่า ขอบเขตที่ล้อม เช่น ดินกง คือ ดินที่ล้อมเป็นขอบเขตไว้ ร่ายกง คือไร่ที่ล้อมเป็นขอบเขตไว้).
- น. ไม้รูปโค้งที่ตั้งเป็นโครงเรือ (เทียบมลายู กง ตะเลง กง ในความเดียวกัน)
- ไม้สําหรับดีดฝ้ายมีรูปเหมือนคันธนู เรียกว่าไม้กง หรือ ไม้กงดีดฝ้าย (เทียบอะหม ไม้กงดีดฝ้าย และ คันกระสุน ว่า กง
- พายัพ ว่า โก๋ง ได้แก่ คันกระสุน) เสลี่ยงที่มีพนักโค้งเหมือนกงเรือ เรียกว่า เสลี่ยงกง.
- น. ปลามังกง. (ประถม ก กา ในจินดามณี).
- ดู จงโคร่ง โจงโคร่ง.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน