กษีดิ
- [กะสิดิ กะสีดิ] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ส. กฺษิติ) ในบทกลอนใช้เป็นส่วนหน้าสมาส แปลว่า พระเจ้าแผ่นดิน เช่น กษิดินทรทายทานแล้ว. (ส. กฺษิติ + อินฺทฺร). อนนว่ากษีดิศรสุริยทงงหลาย (ส. กฺษิติ + อีศฺวร) อนนว่า พระแพศยันดรกษิดิศวร์. (ส. กฺษิติ + อีศฺวร). (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์ วนปเวสน์).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน