ขนาบ
- [ขะหฺนาบ] ก. ประกบเข้าให้แน่น เช่น เอาไม้ขนาบทั้งข้างล่างข้างบนหรือขนาบข้างเป็นต้น ประชิดเข้าไปทั้ง ๒ ข้าง เช่น กองทัพตีขนาบ ติดชิดกันอยู่ทั้ง ๒ ข้าง เช่น ที่ดินขนาบคาบเกี่ยวกัน
- (ปาก) ดุดันเอา เช่น ถูกขนาบ
- โดยปริยายหมายความว่า เรื่อยมา ตลอดมา เช่น รับของถวายกันขนาบมา. (ประพาสมลายู).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน