ขบ
- ก. เอาฟันเน้นเพื่อให้แตก เช่น ขบเมล็ดแตงโม เอาฟันเน้นกัน เช่น ขบฟัน
- กัด เช่น หมาใดตัวร้ายขบบาทา. (โลกนิติ)
- อาการที่เมื่อยปวดเหมือนมีอะไรบีบหรือกดอยู่ที่ตรงนั้น เรียกว่า เมื่อยขบ ลักษณะของสิ่งที่ยังเข้ากันได้ไม่สนิท ยังปีนหรือเกยกันอยู่ เช่น บานประตูขบกัน
- อาการที่เล็บมือเล็บเท้ายาวจนกดเนื้อข้างเล็บ เรียกว่า เล็บขบ.
- ดู คางเบือน.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน