คลัก
- [คฺลัก คฺลั่ก] ว. ยัดเยียด ออกันอยู่ รวมกันอยู่มาก ๆ เช่น หนอนคลัก คนคลั่ก มาก ๆ เช่น น้ำยาหม้อนี้ข้นคลั่ก.
- [คฺลัก] น. ตาที่จะสุก (ใช้แก่การเล่นดวด)
- (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ที่ที่ไก่หรือนกเขี่ยเป็นหลุม แล้วนอนในหลุมนั้น ที่ที่ปลามารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่น้ำงวด.
- [คฺลัก] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. ทำให้สกปรก เช่น ตัวเปื้อนอย่ามาคลักที่นอน.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน