จอบ
- น. เครื่องมือสําหรับขุด พรวน หรือถากดิน ทําด้วยเหล็กหน้าแบนกว้าง มีด้ามยาว
- เรียกฟันหน้าบนที่ใหญ่กว่าปรกติ ว่า ฟันจอบ.
- (ถิ่น-อีสาน) ก. แอบ ลอบ คอยฟัง
- (ถิ่น-พายัพ) ล่อ เล้าโลม ชักชวน.
- น. ชื่อหอยทะเลกาบคู่ในวงศ์ Pinnidae เปลือกค่อนข้างเปราะ รูปร่างคล้ายซองพลู ปลายด้านหนึ่งแผ่บานออก อีกด้านหนึ่งเรียวลง สีนํ้าตาลอมเทา มีหลายชนิด เช่น ชนิด Pinna bicolor Atrina vexillum ซองพลู ก็เรียก.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน