จุก
- น. ผมเด็ก ๆ ที่ขมวดเอาไว้ตรงขม่อม ผมจุก หรือ หัวจุก ก็เรียก ราชาศัพท์ว่า พระเมาลี หรือ พระโมลี
- กลุ่ม ขมวด หมวด (ใช้แก่หัวหอมหัวกระเทียม เรียกว่า จุกหอม จุกกระเทียม)
- ลักษณนามเรียกสิ่งที่มัดรวมกันเป็นจุก เช่น ผูกผม ๒ จุก จุกหอม ๓ จุก.
- น. สิ่งที่ใช้อุดปากขวด. ก. อาการที่บังเกิดแน่นอยู่ในอกหรือในท้อง เช่น กินมากจนจุก
- เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งอุดปากขวดเป็นต้น เช่น เอาไม้ก๊อกจุกปากขวด ค้างคาอยู่ที่ช่อง เช่น นั่งจุกประตู ลิ้นจุกปาก ปิด ใช้ในความเช่น หางจุกตูด.
- น. ส้มจุก. (ดู ส้ม ๑).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน