ชู้
- น. (วรรณ) คู่รัก บุคคลที่เป็นที่รัก เช่น มาย่อมหลายชู้เหล้น เพื่อนตน. (กำสรวล)
- ผู้ล่วงประเวณี
- การล่วงประเวณี
- ชายที่ร่วมประเวณีด้วยเมียเขา เรียกว่า เป็นชู้ หญิงที่ยังมีสามี อยู่แล้วร่วมประเวณีกับชายอื่น เรียกว่า มีชู้เรียกชายหรือ หญิงที่ใฝ่ในทางชู้สาวว่า เจ้าชู้.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน