ด้าม
- น. ส่วนของสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ใช้ถือใช้จับ เช่น ด้ามมีด ด้ามขวาน ลักษณนามเรียกของบางอย่างที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า ด้าม เช่น ปากกาด้ามหนึ่ง ปากกา ๒ ด้าม
- ต้น ทาง เช่น โดยด้ามอาทิสวคนธ์. (ม. คําหลวง จุลพน) ผู้เผด็จด้ามตัณหา. (ม. คําหลวง ฉกษัตริย์) โดยด้ามอาทิทศธรรมสนท้าว. (ม. คําหลวง นครกัณฑ์) แลราชผู้มีอยู่ในด้ามมารคธรรม. (ม. คําหลวง นครกัณฑ์).