ตก
- ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับตํ่าในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก
- ไหลลง หยดลงมา เช่น นํ้าตก ฝนตก เหงื่อตก
- ลดลง เช่น ฝีมือตก มือตก เสียงตก
- เพาะข้าวลงในตากล้า เรียกว่า ตกกล้า
- เอาเบ็ดเกี่ยวเหยื่อหย่อนลงไปให้ปลาหรือกุ้งกินแล้ววัดหรือสาวขึ้นมา เช่น ตกปลา ตกกุ้ง
- ย่างเข้า เช่น ตกเย็น ตกคํ่า ตกฤดูหนาว
- เรียกสีที่ละลายออกหรือจางไปในเวลาซักหรือถูกแดดเป็นต้นว่า สีตก
- ได้ ถึง เช่นตกทุกข์ ตกระกําลําบาก
- มาถึง เช่น คําสั่งยังไม่ตก ของที่สั่งตกมาแล้ว
- ขาดหายไป เช่น เขียนหนังสือตก
- เขียนคําที่ขาดเติมลง เช่น ตกหนังสือ
- ไม่ได้ขึ้นยานพาหนะเพราะไปไม่ทันหรือไม่มีค่าโดยสาร เช่น ตกรถตกเรือ
- เอาเงินหรือสิ่งของให้ไปก่อนแล้วคิดเอาเป็นพืชผลภายหลังตามแต่จะตกลงกัน เช่น ตกข้าว คือ เอาเงินให้ไปก่อนแล้วคิดเอาข้าวทีหลัง
- โดยปริยายหมายความว่า ลดลงตํ่า เป็นอาการแสดงว่า กลัวยอมแพ้ หรือหมดกําลัง เป็นต้น เช่น คอตก หัวตก หางตก. ว. สำเร็จ เช่น แก้ตก ปลงตก คิดตก.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน