ทาง
- น. ที่สำหรับเดินไปมา แนวหรือพื้นที่สําหรับใช้สัญจร เช่น ทางบก ทางนํ้า ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง
- ช่อง เช่น ทางประตู ทางหน้าต่าง
- โอกาส เช่น ไม่มีทางจะสําเร็จ
- แนว เช่น เดินทางใน
- วิธีการ เช่น ส่งเงินทางธนาณัติ
- แถว แถบ ถิ่น เช่น เป็นคนทางไหน
- ฝ่าย ข้าง ส่วน (ในลักษณะที่แยกแนวกัน) เช่น ทางผู้หญิงเขาจะว่าอย่างไร ทางเหนือ ทางโลก
- แนวทางหรือแบบอย่างทางดนตรีเฉพาะของอาจารย์แต่ละคน.
- น. เรียกใบของต้นไม้บางชนิด เช่น หมาก มะพร้าว กล้วย ลักษณนามเรียกใบหมาก ใบมะพร้าว ใบกล้วย เป็นต้น ว่าทาง เช่น ใบกล้วยทางหนึ่ง ใบมะพร้าว ๒ ทาง.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน