ทำ
- ก. กระทํา ประกอบขึ้น ผลิตขึ้น สร้างขึ้น ก่อขึ้น เช่น ทําเก้าอี้ ทําโต๊ะ ทํารองเท้า ทํารัง
- ประกอบการงาน เช่น ทํานา ทําสวน ทําโป๊ะ
- ดําเนินการ ปฏิบัติงาน เช่น ทําหน้าที่ประธาน ทําตามคําสั่ง ทําตามกฎหมาย
- แต่งให้งาม เช่น ทําผม ทํานัยน์ตา ทําจมูก
- คิดและปฏิบัติไปตามกฎเกณฑ์ที่กําหนดไว้ เช่น ทําเลข ทําการฝีมือ ประกอบพิธีกรรมเกี่ยวกับการนั้น ๆ เช่น ทําวัตร ทําศพ
- แสดงเช่น ทําบท ทําเพลง ทําเบ่ง
- (ปาก) ศึกษาในระดับปริญญา เช่น ทําปริญญา ทําดอกเตอร์.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน