ทำลาย

• ก. อาการที่ทําให้สิ่งซึ่งเป็นกลุ่มก้อนแตกหักหรือพังกระจัดกระจาย ทําให้พัง เช่น ทําลายกําแพง ทําให้ฉิบหาย เช่น ทําลายวงศ์ตระกูล ทําให้หมดสิ้นไป เช่น ทําลายชื่อเสียง ทําลายหลักฐาน. (แผลงมาจากทลาย).

• [v.] destroy
• [syn.] รื้อ,โค่น,กำจัด,ขจัด,ทำลายล้าง
• [ant.] ทะนุ,บำรุง,รักษา,บำรุงรักษา

• [vt. vi.] to destroy, to demolish (a building), to frustrate (hopes, design),to annihilate (an army)
• [vt. vi.] to break (a record)

คำเต็มภาษาอังกฤษkill

คำเต็มภาษาไทยทำลาย