ท่อ
- น. สิ่งสําหรับให้สิ่งอื่นมีนํ้าเป็นต้นผ่านไปได้ มักมีลักษณะกลมรูปคล้ายปล่อง เช่น ท่อนํ้า ท่อลม.
- (โบ) ก. ตี เช่น ขุนสามชนเจ้าเมืองฉอดมาท่อเมืองตาก กูไปท่อบ้านท่อเมือง. (จารึกพ่อขุนรามคำแหง).
- ก. โต้ตอบ ประสาน เช่น นกท่อเสียงกัน.
- (ถิ่น-อีสาน) ว. เท่า เสมอ.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน