ผลการค้นหาคำศัพท์

บาน

บาน

[บาน บานนะ-] น. นํ้าสําหรับดื่ม เครื่องดื่ม เช่น สุราบาน ชัยบาน อัฐบาน. (ป. ส. ปาน).
น. ของที่เป็นแผ่น ๆ บางอย่าง เช่น บานประตู บานหน้าต่าง บานกระจกเงา
ลักษณนามใช้เรียกของเช่นนั้น เช่น กระจกบานหนึ่ง หน้าต่าง ๒ บาน. ก. เผยออก คลี่ออก ขยายออก เช่น ดอกไม้บาน หอบซี่โครงบาน
กระจาย เช่น เรือแล่นจนนํ้าบาน. ว. ที่ผายออก เช่น ชามปากบาน กางเกงขาบาน กระโปรงบาน
ปลาบปลื้ม แช่มชื่น เบิกบาน เช่น ใจบาน หน้าบาน
(ปาก) มาก เช่น เสียไปบาน.
ก. ได้. (ข.).
[บาน บานนะ-] น. นํ้าสําหรับดื่ม เครื่องดื่ม เช่น สุราบาน ชัยบาน อัฐบาน. (ป. ส. ปาน).

ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

ความหมายของ บาน จากพจนานุกรมเล่มอื่นๆ

[n. adj. vt. vi.] (of flowers) to open, to bloom, to blossom
[n. adj. vt. vi.] (of the hair, a skirt) to flare, (of a river) to widen
[n. adj. vt. vi.] (of the heart) to glow,to brighten, to be elevated
[n. adj. vt. vi.] (S) plenty of,a great deal of (money) = บานเบียง, บานตะเกียง, บานตะไท

น. ใช้เรียกของเป็นแผ่นๆ บางอย่าง เช่น บานประตู บานหน้าต่าง บานกระจกเงา ฯลฯ ว่า ๑ บาน ๒ บาน. ก. แบะออก เช่น ปากบาน คือ ปากแบะออก, คลี่ออก เช่น ดอกไม้บาน คือ ดอกไม้คลี่ออก. ว. แช่มชื่น เช่น ใจบาน คือ ใจแช่มชื่น
มาก เช่น เสียบาน คือ เสียมาก.

กำลังโหลดข้อมูล