บึ้ง
- น. ชื่อแมงมุมขนาดใหญ่ที่มีลําตัวยาวกว่า ๓ เซนติเมตรขึ้นไป ส่วนใหญ่เป็นประเภทไม่ถักใยดักสัตว์ ตัวสีนํ้าตาลหรือนํ้าตาลแก่ มีขนรุงรังสีเดียวกัน ขุดรูอยู่ คอยจับสัตว์เล็ก ๆ กิน บึ้งชนิดที่คนนํามากิน เช่น ชนิด Melopoeus albostriatus Nephila maculata กํ่าบึ้ง หรือ อีบึ้ง ก็เรียก.
- ว. อาการที่หน้าตาไม่ยิ้มแย้มแจ่มใส.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน