ปน
- ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน ถ้าเอาส่วนน้อยประสมลงในส่วนมากเพื่อให้ระคนปนเป็นอันเดียวกัน เรียกว่า เจือปน ถ้าเป็นในลักษณะที่ปนกันทั้งเล็กและใหญ่ ทั้งดีและชั่ว เรียกว่า คละปน.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน