ปูน
- น. หินปูนหรือเปลือกหอยเมื่อถูกเผาจนสลายตัว ปูนกินกับหมากหรือปูนแดง ในคําเช่น ป้ายปูน ปูนกัดปาก ปูนขาว ในคําว่า ฉาบนํ้าปูน
- ปูนซีเมนต์ ในคําเช่น เทปูน โบกปูน.
- น. คราว รุ่น เช่น คนมีอายุปูนพ่อปูนแม่. ว. เทียบ เทียม ปาน เปรียบ เพียง.
- ก. แจก ปัน ให้ เช่น ปูนบําเหน็จ.
- น. เถาวัลย์ปูน.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน