ป่าน
- น. ชื่อพรรณไม้หลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ เปลือกเป็นใยเหนียว ใช้ทอผ้าและทําเชือก เช่น ป่านรามี [Boehmeria nivea (L.) Gaudich.] ในวงศ์ Urticaceae ป่านมนิลา (Musa textilis L.) ในวงศ์ Musaceae
- เชือกที่ทําด้วยป่าน ถ้าใช้ชักว่าวเรียกว่า ป่านว่าว ถ้าเป็นเส้นเล็กเรียกว่า ป่านแลบ ถ้ายังเป็นกาบอยู่ ยังไม่ได้ฟั่นเชือกเรียกว่า ป่านกลีบ
- ชื่อผ้าเนื้อละเอียดและบางโปร่งที่ทอจากเส้นใยพืชบางชนิด เรียกว่า ผ้าป่าน.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน