ผนึก
- [ผะหฺนึก] ก. ติดให้แน่น เช่น ผนึกซอง ผนึกตรา อัดให้แน่นเป็นปึก เช่น ผนึกกระดาษหลาย ๆ แผ่นให้เป็นปึกเดียวกัน ปิดให้แน่น เช่น ผนึกไห รวมกันให้เป็นปึกแผ่น เช่นผนึกกําลัง. น. การนําช้างเล็กไปโดยใช้ช้างใหญ่ขนาบไป
- เครื่องใช้ที่มีลักษณะแคบสำหรับสอดใส่สิ่งของ.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน