ผลการค้นหาคำศัพท์

ผูก

ผูก

ก. เอาเชือกเป็นต้นสอดคล้องกันให้เกิดเป็นเงื่อน เพื่อทําให้มั่นหรือติดต่อกันในตัวหรือกับสิ่งอื่น เช่น ผูกเชือก ผูกลวด ผูกโบ ติดต่อหรือติดพันกันแน่นกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ผูกใจ ผูกโกรธ ผูกมิตร ประกอบเข้า เช่น ผูกประโยค ผูกปริศนา ผูกลาย ติดพันกันด้วยเรื่องสิทธิและหน้าที่ตามที่ตกลงกัน เช่น ผูกตลาด ผูกท่า
คุ้มครอง (ใช้ในการเล่นหมากรุก) เช่น เอาม้าผูกโคน เอาเรือผูกม้า
ขมวด เช่น ผูกคิ้วนิ่วหน้าไม่พาที. (นิ. นรินทร์)
จอง เช่นผูกเวร
ตรงข้ามกับ แก้. น. ลักษณนามเรียกหนังสือใบลานที่ร้อยหูไว้มัดหนึ่ง ๆ ว่า คัมภีร์เทศนาผูกหนึ่ง.

ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

ความหมายของ ผูก จากพจนานุกรมเล่มอื่นๆ

[n. vt.] to bind (hand and foot), to tie (a parcel), to harness (a horse),to make up (a puzzle), to construct. (sentences)
[n. vt.] a sheaf, a bundle,especially of palm leaves on which are written texts of sermons

น. เรียกหนังสือใบลานที่ร้อยหูไว้มัดหนึ่งๆ ว่า ผูกหนึ่ง. ก. มัด, รัดด้วยเชือก, ประกอบเข้า เช่น ผูกปริศนา
จอง เช่น ผูกเวร
ตรงข้ามกับคำว่าแก้.

กำลังโหลดข้อมูล