พระ
- [พฺระ] น. คำใช้แทนชื่อเรียกภิกษุสงฆ์ เช่น วัดนี้มีพระกี่องค์ พระลงโบสถ์ พระพุทธรูป เช่น ชักพระ ไหว้พระในโบสถ์ พระพุทธเจ้า หรือ เนื่องด้วยพระพุทธเจ้า เช่น เมืองพระ คําพระ พระมาตรัส ชื่อวันประชุมถือศีลฟังธรรมในพระพุทธ-ศาสนา เดือนหนึ่งมี ๔ วัน คือ วันขึ้น ๘ ค่ำ ขึ้น ๑๕ ค่ำ แรม ๘ ค่ำ และแรม ๑๕ ค่ำ ถ้าเป็นเดือนขาดก็แรม ๑๔ ค่ำ เรียกเมืองไทยใช้อนุโลมเรียก) เช่น พระลงโทษ แม่พระ
- นักบวช นักพรต เช่น พระไทย พระแขก พระฝรั่ง พระจีน พระญวน
- ตัวเอกในเรื่องละคร เช่น ตัวพระตัวนาง
- ใช้ประกอบหน้าคําอื่นแสดงความยกย่อง ๑. เทพเจ้าหรือเทวดาผู้เป็นใหญ่ เช่น พระอิศวร พระนารายณ์ พระพิรุณ ๒. พระเจ้าแผ่นดินหรือพระมหากษัตริย์ พระราชวงศ์ ๓. สมณศักดิ์ชั้นราชาคณะ เช่น พระราชเวที พระเทพเมธี ๔. นักบวช เช่น พระแดง ๕. สิ่งหลวง ต่ำกว่าพระยา เช่น พระสารประเสริฐ พระธรรมนิเทศทวยหาญ ใช้ประกอบหน้าชื่อบรรดาศักดิ์พระสนม
- โดยปริยายหมายถึงผู้ที่มีเมตตากรุณาทรงคุณงามความดีเหมือนพระ เช่น ใจพระ พ่อแม่เป็นพระของลูก. ส. คําใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน