พิเศษ
- ว. นอกเหนือหรือแตกต่างไปจากปรกติธรรมดา (มักใช้ในทางดี) เช่น ในกรณีพิเศษเขาเป็นคนมีความจำเลิศเป็นพิเศษ ไม่ใช่ปรกติธรรมดาหรือประจำ เช่น อาจารย์พิเศษ ที่แยกเป็นส่วนหนึ่งต่างหากเช่น คนไข้พิเศษ นักศึกษาพิเศษ
- ลำดับชั้นหรือขั้นของยศเป็นต้นที่สูงกว่าเอก เช่น ข้าราชการชั้นพิเศษพระครูสัญญาบัตรชั้นพิเศษ. (ส. วิเศษ
- ป. วิเสส).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน