ฟัก
- น. ชื่อไม้เถาชนิด Benincasa hispida (Thunb.) Cogn. ในวงศ์ Cucurbitaceae ผลใหญ่รูปกลมหรือรี เมื่อแก่ผิวแข็งมีคราบขาว กินได้ เมล็ดใช้ทํายา มีหลายพันธุ์ ต่างกันที่ลักษณะของผล พันธุ์ผลเล็ก ผิวบางมีขน เรียก แฟง พันธุ์ที่ผลมีรสขม ใช้ทํายาได้ เรียก ฟักขม.
- ก. กกไข่ให้เป็นตัว ทําให้ไข่อบอุ่นเพื่อให้เป็นตัว.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน