ผลการค้นหาคำศัพท์

ยอด

ยอด

น. ส่วนสูงสุด ส่วนเหนือสุด เช่น ยอดปราสาท ยอดเจดีย์ ยอดเขา ส่วนปลายสุดของพรรณไม้หรือที่แตกใหม่ เช่น ยอดผัก ยอดตำลึง ยอดกระถิน
เรียกคนหรือสัตว์ที่มีคุณสมบัติยิ่งยวดเหนือผู้อื่น เช่น ยอดคน ยอดหญิง ยอดสุนัข
จํานวนรวม เช่น ยอดเงิน
ฝี (ใช้ในราชาศัพท์ว่า พระยอด). (ปาก) ว. ที่สุด เช่น ยอดเยี่ยม ยอดรัก.

ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

ความหมายของ ยอด จากพจนานุกรมเล่มอื่นๆ

[n. adj.] top (of a tower), peak (of a mountain) = ยอดเขา
[n. adj.] superb, supreme, perfect, leading (example) = ยอดยิ่ง,top (score), foremost (writer of his day), the best (of knowledage)
[n. adj.] topping, ripping, awfully good

กำลังโหลดข้อมูล