ยัน
- ก. ต้านไว้ ทานไว้ ดันไว้ เช่น ยันประตูไว้ไม่ให้ล้ม ค้ำไว้ เช่น ถือไม้เท้ายันกาย ดันตัวขึ้น เช่น เอามือยันตัวลุกขึ้นจากพื้น
- จด เช่น เอาหลังยันกัน นอนหัวยันฝา โตจนตัวยันเปล
- ประจัน เช่น ตั้งกองทัพ ยันกัน
- ยืนยัน เช่น เขายันว่าเขาไม่ได้ทำผิด
- (ปาก) ถีบ เช่น เดี๋ยวยัน เปรี้ยงเข้าให้. (ปาก) ว. เสมอ ตลอด เช่น โกหกยันเลย นอนยันเลย. สัน. จนถึง กระทั่งถึง เช่น เที่ยวยันสว่าง.
- ก. เมา (ใช้แก่หมาก) เช่น ยันหมาก เอาหมากที่ยันไปแช่น้ำจะหายยัน. ว. ที่ทำให้เมา ในคำว่า หมากยัน.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน