ฤดู คืออะไร แปลว่าอะไร ตัวอย่างประโยค จากพจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

ผลการค้นหาคำศัพท์

ฤดู

พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถานความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

ฤดู

  • [รึ] น. ส่วนของปีซึ่งแบ่งโดยถือเอาภูมิอากาศเป็นหลัก มักแบ่งออกเป็น๓ ช่วง คือ ฤดูฝน ฤดูหนาว และฤดูร้อน หรือเป็น ๔ ช่วง คือ ฤดูใบไม้ผลิฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว ที่แบ่งเป็น ๒ ช่วง คือ ฤดูแล้งกับฤดูฝนก็มี เวลาที่กําหนดสําหรับงานต่าง ๆ เช่น ฤดูเก็บเกี่ยว ฤดูทอดกฐิน ฤดูถือบวช เวลาที่เหมาะ เช่น ฤดูสัตว์ผสมพันธุ์
  • คราว สมัย เช่น ฤดูนํ้าหลาก.(ส. ฤตุ
  • ป. อุตุ).

ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

ความหมายของ ฤดู จากพจนานุกรมเล่มอื่นๆ

ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-อังกฤษ LEXiTRON

ฤดู

  • [n.] season
  • [syn.] หน้า
  • [n.] period
  • [syn.] สมัย,คราว
(อ่านต่อ...)

ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร

ฤดู

  • [รึ-ดู] (สก. ฤตุ
  • มค. อุตุ) น. ส่วนของปีซึ่งแบ่งตามภาวะของดินฟ้าอากาศ เช่น ฤดูฝน ฤดูหนาว และฤดูร้อน, เวลาที่กำหนดสำหรับงานต่างๆ, เวลาที่เหมาะ
  • คราว, สมัย.
(อ่านต่อ...)
กำลังโหลดข้อมูล