วุ่น
- ก. ยุ่ง ก้าวก่าย เช่น คุณไม่ควรไปวุ่นกับเรื่องของคนอื่นเขา สับสนเช่น งานมากทําให้สมองวุ่นไปหมด อาการที่ต้องทําอะไรหลาย ๆอย่างในขณะเดียวกัน เช่น เขาต้องวุ่นอยู่กับงานสารพัดตลอดเวลาชุลมุน เช่น มีแขกมามากทําให้วุ่นกันไปทั้งบ้าน.วุ่นเป็นจุลกฐิน [จุนละกะถิน] (สํา) ก. อาการที่ต้องทํางานอย่างชุลมุนวุ่นวายเพื่อให้เสร็จทันเวลาอันจํากัด.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน