ศรี
- [สี] น. มิ่ง สิริมงคล ความรุ่งเรือง ความสว่างสุกใส ความงามความเจริญ เช่นศรีบ้าน ศรีเรือน ศรีเมือง ใช้นำหน้าคำบางคำเป็นการยกย่อง เช่น พระศรีรัตนตรัยวัดพระศรีรัตนศาสดาราม.(ส. ศฺรี
- ป. สิริ สิรี).
- [สี] น. พลู. (ม.)
- (ราชา) หมากพลู เรียกว่า พระศรี.
- [สี] น. ผู้หญิง. (ข. สี).
- [สี] (กลอน) น. ลักษณนามใช้แก่คน เช่น พระปิตุราชมาตุรงค์ทรงพระสรวลเห็นสมควรคู่ครองกันสองศรี. (อภัย).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน