สบ
- ก. พบ ปะ เช่น สบโชค สบตา สบเหมาะ ฟันบนสบฟันล่าง ถูก ต้อง เช่น สบใจ สบปาก สบอารมณ์. น. บริเวณที่แม่นํ้าตั้งแต่ ๒ สายขึ้นไปมาบรรจบกัน เช่น สามสบ คือบริเวณที่ แม่น้ำบีคี่ใหญ่ ห้วยซองกะเลีย และแม่น้ำรันตี รวม ๓ สาย มาสบกัน แล้วไหลลงสู่แม่น้ำแควน้อย. ว. ทุก ๆ เสมอ เช่น สบไถง ว่า ทุกวัน สบสมัย ว่า ทุกสมัย. (ข.).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน