สระ
- [สะ] น. แอ่งนํ้าขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นเองหรือคนขุด. (ป. สร
- ส. สรสฺ).
- [สะหฺระ] น. เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยอาศัยการเคลื่อนไหวของลิ้นและริมฝีปากเป็นสําคัญ แต่ไม่มีการสกัดกั้นจากอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งในปาก เช่น เสียง อะ อา โดยทั่วไปจะออกเสียงสระร่วมกับเสียงพยัญชนะ หรือออกเสียงเฉพาะเสียงสระอย่างเดียวก็ได้ เสียงสระ ก็เรียก
- ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงสระ เช่น ะ า รูปสระ ก็เรียก. (ป. สร
- ส. สฺวร).
- [สะ] ก. ฟอกให้สะอาดหมดจด ในคำว่า สระหัว สระผม ชำระล้างให้สะอาด เช่น สระหวี.
- [สฺระ] คําที่แผลงมาจากคําที่ขึ้นต้นด้วยคํา สะ ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สะท้อน เป็น สระท้อน.
- [สะระ] น. เสียง. (ป.
- ส. สฺวร).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน