สร้อย

• [ส้อย] น. ขนคอสัตว์ เช่น สร้อยคอไก่ สร้อยคอสิงโต
• เครื่องประดับที่ทําเป็นเส้น เช่น สร้อยคอ สร้อยข้อมือ สายสร้อย ก็เรียก.
• [ส้อย] น. ชื่อปลานํ้าจืดหลายสกุลในวงศ์ Cyprinidae พบอยู่รวมกันเป็นฝูงในตอนปลายฤดูนํ้าหลาก และว่ายทวนนํ้าขึ้นไปหากินในแหล่งนํ้าที่สูงขึ้นไป ส่วนใหญ่ลําตัวสีขาวเงินและมีจุดคลํ้าหรือจุดดําบนเกล็ดจนเห็นเป็นเส้นสายหลายแถบพาดตามยาวอยู่ข้างตัว เช่น สร้อยขาว (Cirrhinus jullieni) กระสร้อย ก็เรียก.
• [ส้อย] น. คำหรือวลีที่ใช้ลงท้ายวรรค ท้ายบาท หรือท้ายบทร้อยกรองเพื่อให้ครบตามจำนวน เพื่อความไพเราะของเสียงและความหมายหรือเพื่อแสดงว่าจบตอน เช่น นา เฮย ฤๅ บารนี แก่แม่นา โสตถิ์เทอญ คำสร้อย ก็ว่า
• คำที่เติมหรือประกอบคำอื่นเพื่อให้ไพเราะหรือเต็มความ เช่น เสื้อแสง หนังสือหนังหา คำต่อท้ายราชทินนาม เช่น พระราชปัญญาสุธี ศรีปริยัติธาดา มหาคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี เจ้าพระยาอภัยราชาสยามานุกูลกิจ สกลนิติธรรมศาสตราจารย์ มหิบาลมหาสวามิภักดิ์ ปรมัคราชมนตรีอภัยพิริยปรากรมพาหุ.
• [ส้อย] น. ผู้หญิง นาง เช่น จําใจจําจากสร้อย. (ตะเลงพ่าย).
• [ส้อย] น. ดอกไม้ เช่น สร้อยสลา.
• [ส้อย] ก. โศก.

• [n.] necklace
• [syn.] สายสร้อย
• [n.] mane
• [n.] minnow

• [n.] the hackles around the neck of a bird
• [n.] a necklace, a rosary = สร้อยคอ
• [n.] a chain, a string, especially around the wrist = สร้อยข้อมือ
• [n.] an after title,a qualifying appellation

ชื่อสามัญภาษาไทยสร้อย

ชื่อสามัญภาษาอังกฤษJULLIEN'S MUD CARP