สังวร
- [วอน] น. ความระวัง ความเหนี่ยวรั้ง ความป้องกัน. ก. สํารวมเหนี่ยวรั้ง เช่น สังวรศีล สังวรธรรม ถ้าใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสหมายความว่า ความสำรวม ความระวัง เช่น อินทรียสังวร จักษุสังวรญาณสังวร ศีลสังวร (ปาก) ให้ระวังจงดี (ผู้ใหญ่สั่งสอนเตือนสติผู้น้อย) เช่น เรื่องนี้พึงสังวร ไว้อย่าให้ผิดอีกเป็นครั้งที่ ๒. (ป. ส. สํวร).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน