หน้า

• น. ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง
• ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหลัง ด้านของสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามกับสายตาของเราหรือด้านที่เผชิญหน้ากับสายตาของเรา เช่น เขาวิ่งอยู่หน้าฉัน จึงเห็นแต่หลังเขาไว ๆ
• ส่วนบนของบางสิ่ง เช่น หน้าขนม ข้าวเหนียวหน้าสังขยา หน้าปกหนังสือ
• เครื่องปรุงที่แต่งหรือโรยบนอาหารบางอย่าง เช่น กระเทียมเจียวโรยหน้าข้าวต้ม
• ด้านหนึ่ง ๆ ของวัตถุแบน ๆ อย่างกระดาษ เช่น หน้ากระดาษ หน้าซอง ด้านของเครื่องตีที่ขึงด้วยหนัง เช่น หน้ากลอง ด้านหนึ่ง ๆ ของลูกเต๋าและนํ้าเต้าซึ่งมี ๖ ด้าน
• ส่วนกว้างของแผ่นกระดาน เสาเหลี่ยมหรือผืนผ้า เป็นต้น
• ชายผ้าบางชนิดที่มีลวดลาย ด้านของผ้าที่มีลวดลายชัดกว่า
• คราว เช่น เมื่อข้าวสุกแล้วก็ถึงหน้าเก็บเกี่ยว ฤดู เช่น หน้าฝน หน้าทุเรียน
• โดยปริยายหมายถึงคน เช่น เขาสู้ทุกคนไม่ว่าหน้าไหน
• เกียรติและศักดิ์ศรี เช่น เห็นแก่หน้า ไม่ไว้หน้า
• ลักษณนามบอกจํานวนด้านของแผ่นกระดาษ เช่น หนังสือเล่มนี้มี ๒๐๐ หน้า. ว. ถัดไป เช่น อาทิตย์หน้า ฉบับหน้า
• ตรงข้ามกับ หลัง (ใช้แก่เวลาที่ยังมาไม่ถึง) เช่น วันหน้า เดือนหน้า ปีหน้า อยู่ตรงข้ามกับข้างหลัง เรียกว่า ข้างหน้า.

• [n.] season
• [syn.] ฤดู
• [n.] face
• [clas.] page

• [n. adj. adv. pre.] (red) face, visage (of a man), (bewildered) expression,(chubby) countenance = หน้าตา
• [n. adj. adv. pre.] front, frontage, facade (on the main road)
• [n. adj. adv. pre.] in front of (the house)
• [n. adj. adv. pre.] surface, face, (of a crystal), plane = หน้าราบ,facet (of a diamond)

• พระพักตร์

คำเต็มภาษาอังกฤษpage

คำเต็มภาษาไทยหน้า